آه مجنون ، بوی لیلا می دهد

وبلاگ اشعار ، خاطرات ، عکس ها و دلنوشته ها

آه مجنون ، بوی لیلا می دهد

سلام . از کودکی علاقه زیادی به شعر و حفظ آن داشتم . اولین سروده ام غزل عاشقانه ای بود با این مطلع : شود آیا که شبی آید و ما یار شویم ؟ فکر معقول نماییم و گرفتار شویم ؟ شود آیا شنوم پاسخ آری ز لبش ؟ و .... که البته نشد و آن شب و پاسخ نیامد.

زمستان 1373 و در 13 سالگی با استاد عزیزم زنده یاد حاج محمدرضاآقاسی رضوان الله تعالی علیه آشنا شدم و این آشنایی و دوستی دو طرفه تا سوم خرداد 1384 ادامه یافت .

شعرهایم عموماً بخاطر اتفاق هایی است که در اطرافم رخ می دهند . متاسفانه برخی از آنها را به دلیل عدم ثبت از دست داده و فراموش کرده ام . این وبلاگ را با هدف ثبت و انتشار اشعار ، خاطرات و گاهاً تصاویر خاطره انگیزم ، بعد از تعطیلی ناگهانی میهن بلاگ به راه انداختم . هر چند : شاعر نی ام و شعر ندانم گفتن / من مرثیه خوان دل دیوانه خویشم .

خوشحال خواهم شد با نظرات و پیشنهادات خود همراهی ام کنین . یاحق

طبقه بندی موضوعی
نویسندگان
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «هنرمند ورامینی» ثبت شده است

    

      در بین تمام افرادی که تا به امروز دیده ام ، محمّد قشقایی یک پدیده و استثناء است . هنرمندی با هنرهای بسیار و متبحر و صاحب سبک در هر عنوان .

      انواع خطوط فارسی ، بویژه 4 خط اصلی نستعلیق ، شکسته ، نسخ و ثلث را به نهایت زیبایی می نویسد . در قرائت قرآن به انواع سبک ها تواناست . در گروه های تواشیح ، همخوانی و سرود ستاره و همواره تکخوان . موسیقی را خوب می شناسد ، می نوازد و در آواز نیز متبحر است . در طراحی نیز خلاقیت عجیبی دارد . در درس و تحصیل نیز همیشه درخشان بود و تحصیلات عالیه را در معتبرترین دانشگاه ها به اتمام رساند . خلاصه خداوند لطف های زیادی به او داشته و دارد .

      روز دوازدهم بهمن 98 و در پی برخی مطالب ، محمّد از گروه واتس آپ دوستان پایگاه کمیل خارج شد . شعر زیرم موجب شد بلافاصله به گروه برگردد . برایش بهترین ها را آرزومندم .

 

محمّد! جان من برگرد ، بازآ
گروه گرم ما شد سرد ، باز آ

 

میان این همه عضو مجازی
ندیدم مثل تو یک مرد ! باز آ

آه مجنون . 1398/12/12

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۲ آبان ۰۰ ، ۱۴:۱۰
احمد بابایی

   

      دوست عزیزم ، استاد سید محراب حسینی مدنی یکی از بهترین های هنر در شهر ورامین اند . اوایل دهه 70 بود که با ورود به پایگاه بسیج کمیل مسجد امیرالمومنین (ع) با چنین فرزانه ای آشنا شدم . خوشنویسی ام را مدیون اویم و خط نسخ را تحت تأثیر خط بسیار زیبای ایشان می نویسم . نکته جالب اینکه تبحر عالی ایشان در هنرهای خطاطی و نقاشی و طراحی و ... کاملا خدادادی است و در همان سنین  کودکی به لطف خدا نابغه ای در این حوزه بوده اند و  هستند . قدرت دست فوق العاده ای در خطاطی و نقاشی دارند . 

 

عکس بالا ، نقاشی با مداد چهره زنده یاد حاج محمّدرضا آقاسی است که استاد سید محراب در سال 1386 بنا به درخواستم کشید و شد اولین وسیله و  زینت دائم منزلم . برای این دوست و استاد فرزانه آرزوی موفقیت دارم و سروده زیرم تقدیم به اوست ، هر چند که سزاوار برتر ز این هاست :

 

ندیدم بهتر از خطّ تو سیّد
ندارد قدرت دست تو همتا

 

برای ما همیشه بوده و هست
خط زیبای تو برتر ز زیبا

 

فروغ جلوه های تو خدایی است
درخشانی میان انجمن ها

 

هنر گم بود در شهر ورامین
ز نقّاشی و خطّت شد هویدا

 

تو استاد الاساتیدی بلاشک
ندارم هیچ تردیدی در اینجا

 

خداوندا خودت محفوظ دارش
عزیز جان مان ، محراب ما را

 

احمد بابایی 1400/03/18

 

 

استاد سیدمحراب حسینی مدنی
در مراسم پاسداشت عروج استاد آقاسی (ره)

 

 

استاد سید محراب حسینی مدنی
در حال نوشتن بر روی پارچه ساتن

 

این نقاشی را نیز با ماژیک مشکی معمولی و در عرض کمتر از ده دقیقه
و بعد از پایان مراسم صفیر عرش1 در دفتر سمعی بصری دانشکده کشاورزی کشیده اند . 

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۱ شهریور ۰۰ ، ۱۶:۲۳
احمد بابایی