آرمان عزیز

     از زمان مرگ طبیعی مهسا امینی تا به امروز بیش از 80 نفر از بهترین فرزندان این آب و خاک توسط آشوبگران و اغتشاشگران به شهادت رسیده اند . در بین این عزیزان ، آرمان علی وردی داستان متفاوت و گیراتری دارد . این شهید عزیز سراپا نور ، دل ها را تسخیر و جان ها را شیفته خویش کرد تا جاییکه رهبر فرزانه انقلاب از وی با تعبیر "آرمان عزیز" نام بردند . خوشا به سعادتش که تا پای جان پای ولی و امامش ایستاد ، شهید زیست ، شهید مُرد و حقاً باید به حال او غبطه خورد  .

     غروب روز یکشنبه 15 آبان ، با یکی از دوستان صحبت "آرمان عزیز" بود . گفت : برایش شعری بگو . گفتم : "من کجا و شعر برای آرمان کجا ؟ باید خدا لطف کنه" . گفت : "تو بگو ، لطف می کنند" . اولین مصرعی که آمد این بود : "صورتت مثل ماه می ماند" و بعد مصرع به مصرع تا شد قصیده زیر ، تقدیم شما و روح بلند او با این آرزو که فردای قیامت شفاعت گر مان باشند ان شاءالله  : 

آرمان عزیز : 

کشتۀ روز چارم* آبان
قهرمان بزرگ اکباتان

ای شهید شعار آزادی
در دل پایتخت آزادان

بوی سیب شهادتت پیچید 
شد معطّر ز خون تو ایران

ای وفادار جبهه اسلام
از تبار سمیّه و سلمان 

وی تو از نسل میثم تمّار
وی تو فرزند رستم دستان

درس مردانگی به ما دادی
شیرمردِ غیورِ این میدان

صورتت مثل ماه می ماند
مثل خورشید ، روشن و تابان

می درخشد ز هر دو چشمت نور
می تراود ز جلوه ات ایمان

دشمن از نور تو مشوش شد
کی شود نور ایزدی پنهان ؟

خیل اوباش دوره ات کردند
تک و تنها ، بدون پشتیبان

یاد روضه یا ...  یاد گودالم
یاد آن جانیان بی وجدان

چشم شان کور ، نسل شان ابتر
آن جهولان بدتر از حیوان

خوش به حالت مدافع آقا
خوش به حالت مسافر رضوان

خوش به حالت برادر خوبم
می شوی نزد اولیاء مهمان

پیش مولا شفیع ما هم باش
آرمان عزیز جاویدان ! 

گرچه پای قصیده ام ، امّا
این روایت نمی رسد پایان

آرمان ، حفظ حرمت حرم است
آرمان ماند و خیل جانبازان

آه مجنون 1401/08/15

* عزیزی فرمود : آرمان روز چهارم آبان مجروح و دو روز بعد در روز ششم آبان آسمانی شد . عرض کردم : آرمان آن روزی شهید شد که در برابر نامحرم ، پیراهن از تنش دریدند ، آرمان آن روزی شهید شد که به او گفتند به امام و ولی و مرجعت دشنام بده ، آری آرمان کشته همان روز چهارم آبان است .

گلایه

آخرین شعر طنز من این است
دخترم خواند و گفت : شیرین است

گفت : بابا ! کلام تو قند است
مثل سعدی است ، مثل پروین است

شهریاری به شهر ما شاها
شعرهایت شرابِ نوشین است

جان و روح مرا جلا داده
مستحق سلام و تحسین است

گفتمش : دخترم ! رعایت کن
پدرت در کلام ، مسکین است

گفت : باشد ، گلایه ای هم هست
این گلایه ز عهد دیرین است

بین اشعار می زنی به طرف
تیر کبریت سمت بنزین است

فی المثل شعر طنز "سردارت"
یا پدر ! "آب گل" که غمگین است

دلخور از تو شده جناب "سعید"*
شاکی از تو جناب "یاسین" است

با "سمیرا" سخن چو بد گفتی
دشمن خونیِ تو "سیمین" است

"باجناقت" ز شعر خود رنجید
تشنۀ انتقام رنگین است

بعد عمری برادری با او
دل ایشان گرفته ، چرکین است

توی شعرت چرا همیشه یکی
سر و پایش شکسته ؛ خونین است؟

دلشان را شکسته می خواهی ؟
این خلاف مرام و آیین است

خودمانیم پدر ، قبول بُکن
تکّه هایت چقدر سنگین است

گفتمش : دخترم ! تأمل کن
اینچنین نیست ، بلکه تلقین است

هرچه گفتم ، حکایتی دارد
پدرت نکته سنج و حق بین است

تو مرا سرزنش مکن جانم !
بیت بیتم طلا و زرّین است !!

بین اینها که یک به یک آمد
بیت آخر بدان که گلچین است :

حقّ آن "باجناق" تک خور من
به خدای احد که نفرین است !!!

آه مجنون  1401/08/12

* فکر می کنم حوالی سال 93 بود که شعر طنزی برای دوست و همکار عزیزم زنده یاد سعید مویدی فر گفتم که متاسفانه به دلیل سهل انگاری ، ندارمش ، البته چند بیتی را از حفظ هستم . آن شعر را فی البداهه در جلسه ای که روح الله بیداد رئیس آن بود ، سرودم و همان جا خواندم و در تلگرام فرستادم برای دوستان و بعد هر چه گشتم پیدایش نکردم . هر کس دارد خدا خیرش دهد اگر به خودم برساند . البته  فکر می کنم خود سعید داشت و بهم نداد ( می گفت : شاید در کامپیوتر منزل باشه ) . یکبار هم در جلسه تودیع آقای بیات به درخواست دوستان خواندم که تحسین دکتر حمیدی فراهانی را برانگیخت و حسابی دست زد و از همه خواست که تشویق کنند .

زن

"همیشه پای یک زن در میان است"
نباشد آشکار و آن نهان است

درآمدها همه مصروف زن هاست
کلید جیب ما دست زنان است

اگر کارت حقوقت دست او هست
یقین دارم که با تو مهربان است

وگرنه روی اعصاب است هر روز
خودت دانی ، نمی گویم چنان است

لباس مردها ساده و ارزان
لباس بانوان امّا گران است

برای هر عروسی ، جامه ای نو
کمد را بنگری ، رنگین کمان است

دگر از کفش و مانتوها نگویم
که آنهم بهر خود یک داستان است

نه تنها رسم شیراز است و تهران
که مرسوم زنان اصفهان است

همیشه نقش شان ، نقش مهمی است
همه فهمیده اند و آن عیان است

اگر دیدی که مردی رشد کرده
بدان که همسر او نردبان است

نه اینکه قدّ او قدّ بلندی است
به این معنا که ذاتاً کاردان است

برای مرد خود دلسوز بوده
برای مرد خود او پلّکان است

ندیدم من زنی زودتر بمیرد !
همیشه جزیی از بازماندگان است

به روی قبر مردان ، زن نشسته
ز بس که سخت کوش و سخت جان است

خداوندا خودت ما را نگهدار
ز هر چه فتنه آخر زمان است

آه مجنون  1401/08/08

نازنین

نازنین آمدنت دیر شده
دلم از دست دلم سیر شده 

بعد سر ، صورت من گشت سفید
به خدا عاشق تو پیر شده

آه مجنون  آبان 1401