احسان جعفری یکی از بهترین همکارانم در طول این سال هاست که خاطرات خوبی از همکاری با او دارم . در چندین نوبت با هم کار کرده ایم . ادب ، برجسته ترین خصوصیت اخلاقی اوست . اردیبهشت 96 بود که به اصرار آقای عرفان نصرتی ، احسان ارتقاء یافت و علیرغم میل باطنی اش از پیش ما رفت . این شعر تقدیم به اوست . برایش بهترین ها را آرزو دارم .
عکس زیبای بالا نیز هنر علی خادمی است که از چپ به راست : احسان جعفری ، فردین رحیمی ، حسین مبشری ، سید محمّد کاویانی ، رضا بنی اردلان و حسن رحیمی را در سالن جلسات ناحیه یک در سال 1396 نشان می دهد . یاد همگی بخیر !
رفت از میان ما احسان
جعفریِ عزیز با وجدان
بهترین یار ، بهترین یاور
یک دلاور ز ساریِ ایران
من شنیدم نمونه ای بوده
از چه دوران ؟ از دبیرستان
مدرکش ارشد و خودش ارشد
زیر این پست ، کرده اند اذعان
اهل صدق و درستی و پاکی
صاف و یکرنگ ، ظاهر و پنهان
در ادب من ندیده ام مثلش
من مودب ندیده ام این سان
با وجودش همیشه حالم خوب
درد ما را همیشه او درمان
در وفا هم نمونه ای کامل
بر سر عهد ، بر سر پیمان
پاسبان حریم شهرداری
باوفاتر ز افسر و ستوان
پای کار تمام مشکل ها
در ترافیک و فنیّ و عمران
یاور ما به وقت سختی ها
وقت گشت و برف و در طوفان
شد حسن تک ، چونکه احسان رفت
شد رحیمی بدون پشتیبان
یا حسین مبشّری دیگر
جوک نمی خواند از لب خندان
کاویانی ، محمّدم تنهاست
در مصاف تخلّف رندان
قاسمی در نبود احسان شد
اهل جوجه ، منقل و قلیان
اردلان نیز بعد او گشته
بینوایی بی سر و سامان
جملگی داغدار احسانیم
حال من نیز بدتر از ایشان
الغرض هر کسی ز رفت او
مبتلا شد به ماتمی سوزان
بارالها خودت عنایت کن
طاقت و صبر اندر این هجران
گرچه پای قصیده ام ، امّا
غصّه هامان نمی رسد پایان
22 اردیبهشت 96
