حضور یاران و علاقمندان استاد
حضور یاران و علاقمندان استاد
همخوانی گروه نورالساجدین در قاب دوربین
شعرخوانی استاد علی اکبر فرهنگیان (شیدای تهرانی)
سخنرانی و شعرخوانی یادگار استاد فقید ، آقا غلامرضا آقاسی
اجرای سرود
طراحی چهره استاد توسط هنرمند برجسته آقا سیدمحراب حسینی مدنی
غرفه خوشنویسی
غرفه نقاشی کودکان همراه با جایزه
غرفه های جانبی مراسم
باسمه تعالی
با تأسف و تأثر خبر درگذشت شاعر آزاده و بسیجی مرحوم محمّدرضا آقاسی را دریافت کردم. این حادثه‌ی غم‌انگیز ، ضایعه‌ای برای هنر و ادبیات متعهد کشور و به ویژه شعر مذهبی و انقلاب به شمار می رود . شعر روان و با مضمون و خوش ساخت آقاسی که نمایشگر دل پاک و احساسات صادق و هنر خودجوش او بود ، بی‌شک دارای جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر است .
درگذشت این شاعر عزیز را به جامعۀ ادبی و شعرای کشور و به علاقمندان آثار او و بطور خاص به خانواده گرامی و دوستان و یاران این بسیجی دلباخته تسلیت عرض می کنم و شادی روح و علو درجات او را از خداوند متعال مسألت می نمایم.
سیّد علی خامنه ای
7 خرداد 84
اعوذبالله من النفسی
1 ـ حاجی جان عنوانی است که برای عزیزِ مهربانِ سفرکرده ام ، زنده یاد استاد حاج محمّدرضا آقاسی (ره) بکار می برم . ایشان در 24 فروردین سال 1338 در تهران متولد شدند و در تاریخ سوّم خرداد سال 84 پس از طیِ یکدوره بیماری قلبی و تنفسی در سن 46 سالگی در بیمارستان قلب تهران غریبانه از میان ما پرکشیدند و رفتند ، امّا صدا و یاد و نام و خاطرة آن عزیز همیشه با من است .
2 ـ آشنایی من با ایشان بر می گردد به زمستان سال 73 . آن سال دانش آموز کلاس سوّم راهنمایی بودم . یکروز ظهر که تازه از مدرسه برگشته بودم و مشغول صرف ناهار و همزمان تماشای برنامة خانوادة شبکة یک سیما بودم ، مجری برنامه خانم بیدمشکی گفت : « سری به کنگرة سراسری نماز اصفهان می زنیم » . آقایی با مو و محاسن نسبتاً بلندی در حال شعرخوانی بودند . در همان نگاه و دقیقة اول احساس خیلی عجیبی در وجودم شکل گرفت . احساس کردم که سال هاست ایشان را می شناسم با آنکه اصلاً ایشان را ندیده بودم . به شدت مجذوب صدا و چهرة ایشان شدم . فردا و پس فردای آنروز نیز تصاویر اجرای ایشان بنا به درخواست های مکرر بینندگان از همان برنامه پخش شد . و این اولین صحنة آشنایی یکطرفه من بود با کسی که عاشقانه دوستش می داشتم و می دارم .
3 ـ آشنایی یکطرفة ما ادامه داشت و من همیشه دنبال صدا و تصویر شان به هر شکل ممکن بودم . تا اینکه یک روز شنیدم ایشان قرار است در حسینیه سیّد فتح الله ورامین اجرای برنامه داشته باشند . برنامه از سوی بسیج خواهران سپاه ناحیة ورامین برگزار شده بود و طبیعتاً آقایان راهی به برنامه نداشتند . حدود 2 ساعت بیرون حسینیه منتظر ایستادم تا بلکه ایشان را از نزدیک ببینم. در همین فاصله ، آدرس و شمارة تلفن منزل ایشان را از رانندة ماشینی که ایشان را همراهی کرده بود گرفتم . برنامه که تمام شد و حسینیه در حال خالی شدن ، داخل رفتم . حاجی جان مشغول اقامة نماز بودند . نمازشان نسبتاً طولانی شد . پس از آنکه سلام نمازشان را دادند به طرفشان رفتم و رویشان را برای اولین بار بوسیدم . حرفی برای گفتن نداشتم و فقط شیفته و مجذوبشان بودم . تا هنگام سوار شدن بر ماشین ، کنارشان بودم و هنگام خداحافظی آخرین نفری بودم که باز رویشان را بوسیدم .
4 ـ آدرس و شمارة تماس را داشتم امّا جرأت تماس نداشتم . بنابراین نامه ای برایشان نوشتم و پست کردم به آدرس منزلشان « میدان بهمن ـ جوادیه ـ 10 متری اوّل و ... » . در آن نامه و نامه بعدی که بعد از ارتحال ایشان ، آقازاده شان ـ غلامرضا ـ آن نامه را برای یادگاری به خودم برگرداند ، حرف های دلم را برایشان نوشتم و نوشتم که چقدر دوستشان دارم .
5 ـ روز ها می گذشت و من هر روز بیشتر مجذوب آن شخصیت عزیز می شدم . تا آنکه پس از دو نامه ارسالی ، تصمیم گرفتم از ایشان برای حضور و اجرای برنامه در اولین یادوارة شهدای بسیج پایگاه کمیل مسجد امیرالمؤمنین (ع) شهرستان ورامین دعوت کنم . شمارة منزلشان را گرفتم و پس آنکه همسر محترمه شان گوشی را برداشتند ، منتظر صحبت با ایشان بودم . بعد از چند ثانیه ، کسی که عاشقانه عاشقش بودم گفتند : « سلام ، بفرمایید » . با ایشان صحبت کردم و از ایشان دعوت کردم . صمیمانه پذیرفتند و قرار ما شد روز 19 بهمن سال 78 . البته بعد از اجرای برنامه ایشان در سالن آموزش و پرورش منطقة 14 تهران و شهرک مسکونی دو هزار واحدی وزارت دفاع در جادة خاوران .
6 ـ از ورامین به عقیدتی ـ سیاسی پارچین رفتم و پس از در اختیار گرفتن یک سواری ، رفتیم خیابان پیروزی ، سالن آموزش و پرورش منطقة 14 . حاجی جان برنامه اش تمام شده بود . سراغشان را گرفتم . گفتند : مشغول گرفتن وضو اند . داخل حیاط آنجا شدم . وضویشان که تمام شد مرا دیدند و گفتند : بابایی تویی ؟ گفتم : بله . چند تا شوخی کردند و رفتند برای نماز . نمازشان که تمام شد به ایشان گفتم : آخرین برنامة امروز ، مسجد ماست . اگر اجازه بدید ، شام منزل ما باشید . ابتدا نپذیرفتند و با اصرار من قبول کردند ولی با یک شرط . آن هم اینکه خیلی ساده باشه ، مثلاً مرغ و کباب وحتی نوشابه هم نباشه . شرطشان را قبول کردم و زنگ زدم منزل و سفارش غرمه سبزی رو به مادرم دادم .
7 ـ حاجی جان بلند شدند و رفتند از فروشگاه بزرگ لوازم التحریری که در کنار سالن بود و هنوز هم هست برای پسرانشان یعنی غلامرضا و علیرضا خرید کنند . اگر اشتباه نکنم مدادرنگی ، دفتر و .. خریدند و سوار ماشین شدیم و رفتیم.
8 ـ هنگام اذان مغرب و عشاء رسیدیم شهرک دو هزارواحدی . پس از نماز و اجرای سریع برنامه به سمت ورامین حرکت کردیم . بین راه از ایشان سئوال کردم : حاجی جان بین مداحان معروف شما کدام را بیشتر می پسندید ؟ ایشان گفتند : اگه مداح باحال میخوای ؟ حاج علی انسانی . اگه شاعر باحال میخوای ؟ حاج علی انسانی . اگه آدم باحال میخوای ؟ بازهم حاج علی انسانی . در مراسم هفت حاجی جان ، حاج علی انسانی رو دیدم و همین صحبت و نظر حاجی جان رو به ایشان گفتم . ضمناً در همون شب چند تا لطیفه هم گفتند که یکی از اونهارو یادم هست . گفتند : : از یارو پرسیدند : شما منطقه هم بودید ؟ میگه بله ، من چندین منطقه بودم . می پرسند کدوم مناطق ؟ میگه منطقة آزاد کیش ، منطقة آزاد چابهار و... .
9 ـ وقتی رسیدیم به مسجد ، حاجی جان رفتند وضوخانه مسجد تا وضو بگیرند . وضو که گرفتند در همان حیاط مسجد منتظر ماندند تا صحبت های سخنران که مرحوم استاد دوانی (ره) بودند تمام شود و اعضای گروه تواشیح بسیج پایگاه کمیل نیز به اجرای برنامه بپردازند ، آنگاه وارد شوند . اصرار کردیم که هوا سرده و داخل شوید . فرمودند : نه ! برنامه به هم می خوره .
10 ـ بعد از اتمام تواشیح که نوبت اجرای حاجی جان شد ، ایشان تازه داخل شبستان مسجد شدند . بلافاصله به سمت جلوی جایگاه که روحانیون معظّم از جمله امام جمعه محترم ورامین حضرت آیت الله محمودی حضور داشتند رفتند و با تمامی ایشان روبوسی و احوالپرسی کردند . سپس به اجرای برنامه پرداختند که حدود پنجاه دقیقه طول کشید . در طول این مدت که فیلم کامل آن موجود است نگاه های تمامی جمعیت حاضر را به خود خیره کردند . اجرای ایشان در نوع و سبک اجرا کاملاً بی نظیر بود . نمی گویم کم نظیر ، بی نظیر اجرا می کرد . خودشان در مراسم سوگ ساقی در رمضان سال 83 در دانشکده کشاورزی شهرستان ورامین به من فرمودند : بعدِ اجرای من ، اجرا برای دیگران سخت می شود . واقعاً همینطور بود . حاجی جان با تمام اعضا و جوارح خودشان اجرا می کردند . فقط زبانشان نبود که تکلم می کرد . تمام جسم و روحشان غرق اجرا بود . من معتقدم آن چیزی که حاجی جان را مطرح و محبوب دل خیلی ها کرد در این نیم مصرع خودشان نهفته است . آنجا که حاجی جان فرموده اند : « آهِ مجنون ، بوی لیلا می دهد » . این نیم مصرع به نظر من در تمامی اشعار ایشان نمونه است . بهترین است . یک دنیا حرف و معرفت در اوست . یعنی اگر مجنون ، شیدا و خواهان و خاطرخواه واقعی لیلا باشد ، حرف که میزند ، راه که می رود ، نگاه که می کند و خلاصه هر عملی که از او سر می زند ، بوی لیلا را می توان از او استشمام کرد . اشعار حاجی جان به خاطر این بر دل ها می نشست و غوغا می کرد چون آه مجنونی بود که بوی لیلایش ، اهلبیت (ع) را می داد . حاجی جان به راستی شیفته و دلسوخته اهلبیت خصوصاً مولا علی علیه السلام بودند .
احمدبابایی 1388/11/11
1ـ هنوز سنگینی داغ محمّدزمان گلدسته عزیز که در سالروز تولد استاد فقیدمان حاج محمدرضا آقاسی (ره) آسمانی شد ، روی قلب مان هست که داغ استاد نادر طالب زاده نیز جگرمان را سوزاند . زنده یاد استاد نادر طالب زاده را به واسطه دوستی عمیقش با حاج محمدرضا آقاسی (ره) شناختم . نزدیکی دیدگاه این دو بزرگوار به حدی بود که دوستی و مودت عجیبی بین شان بود . در دست نوشته های حاجی جان و عکس هایش ، ردی پررنگ از استاد نادر طالب زاده یافت می شود . روحشان شاد .
2 ـ در مراسم ازدواج فرزند ارشد حاجی ـ آقا غلامرضا ، استاد نادر طالب زاده کمی دیرتر از سایر مهمانان آمد . بسیار متواضع بود و در نهایت ادب و شخصیت . باطن و رفتارش نیز همچون ظاهرش زیبا بود و دلفریب . با دقت به حرف هایم گوش داد و مفصل راجع به موضوعات مختلف که بیشترش مربوط به حاج محمدرضا آقاسی (ره) می شد صحبت کردیم .
3 ـ همیشه آرزو داشتم که ایشان در برنامه های سالگرد حاجی جان شرکت کند . اما تراکم برنامه ها امکانش را نداد و حال نیز ... .
4 ـ ارزش خدمات و تلاش های فرهنگی و رسانه ای استاد نادر طالب زاده به حدی برای جبهه غرب زیان بار و تخریب گر بود که بارها هدف ترور بیولوژیکی قرار گرفتند . شهادتت مبارک سردار جبهه فرهنگی انقلاب ! سلام مرا را به دوست و همرزم ات حاج محمدرضا آقاسی عزیز برسان .
شادی روح شان صلوات
شاعر آیینی ، زنده یاد محمّدزمان گلدسته از دوستان مشترک بنده و حاج محمدرضا آقاسی (ره) در سالروز تولدحاجی (24 فروردین 1401 ) و درست در 46 سالگی ( هم سن با حاجی ) در حادثه تصادف و سوختن در خودروی سواری اش آسمانی شد و به دیدار استاد عزیزمان رفت .
در مراسم ترحیم استاد آقاسی رضوان الله تعالی علیه ، محمدزمان گلدسته شعری خواند در وصف حاجی که به نظرم بهترین شعری است که در مورد حاجی سروده شد .
اولین بار محمدزمان را در مراسم ترحیم حاجی دیدم و شناختم و این دوستی به 17 سال رسید . سوم خرداد امسال ، هفدهمین سالروز عروج استاد حاج محمدرضا آقاسی (ره) است .
سالیان قبل مطلب ذیل را در وبلاگ قبلی ام برای محمدزمان عزیز کار کردم و حالا تقدیم شما . شادی روح شان صلوات .
"محمّدزمان گلدسته ، شاعر جوانی است که به چندین دلیل دوستش دارم . اول آنکه سبب آشنایی ما ، استاد عزیزمان زنده یاد حاج محمّدرضا آقاسی بودند . دوم آنکه ایشان همچون اسمشان ، گلدسته است . یعنی انسان گلی است . سوم آنکه اشعار قشنگی سروده اند . و چهارم آنکه اجرای بسیار زیبایی در خواندن اشعارشان دارند . دو شعر ایشان را نیز خیلی دوست تر دارم . اول شعری که به مناسبت ارتحال ناگهانی استاد عزیزمان زنده یاد حاج محمّدرضا آقاسی سروده اند که به نظرم بهترین شعری بود که در رثای استاد سروده شد و با این بیت آغاز می شود که : یک عمر با تو بودم و نشناختم تو را / حالا که به خود آمده ام ، باختم تو را .
دوم شعری است با نام آهنگ جنون که تقدیم به شهداست و من از آن به عنوان « هاجر و استخاره » نام می برم و با این بیت آغاز می شود که : الا تاریخ سازان هزاره ! الا ای لاله های پاره پاره ! . در همین جا درود می فرستم به روح استاد عزیز سفرکرده مان و سلام می کنم به دوست خوبم محمّدزمان گلدسته عزیز و در ادامه نظرتان را جلب می کنم به شعر زیبای آهنگ جنون محمّدزمان گلدسته عزیز . یا علی مدد ! "
الا تاریخ سازان هزاره
الا ای لاله های پاره پاره
الا آنان که در مهمانی مرگ
غزل خواندید با چنگ و نقاره
شعاع نورتان مانند خورشید
شرافت داشت بر ماه و ستاره
نباشد هیچ در آیین مردان
به میدان راه رفتن از کناره
به مسلخ تا که اسماعیل می رفت
نه هاجر بود گریان و نه ساره
ولی من اشکبار حال خویشم
پر از اندوه گلهای بهاره
چه عیب از من که بر صورت زنم چنگ؟
که می ترکید بغض سنگ خاره
منم وا مانده در بین دوراهی
برایم باز گیرید استخاره
الا ای آفتاب جبهه ی عشق
الا ای بر سمند خون سواره
برقصانم به آهنگ جنونت
بمیرانم به انگشت اشاره
محمّد زمان گلدسته ، متولد 1354 گرگان است که از سال 1366 شروع به فعالیت جدّی در عرصة شعر و در قالب های غزل و مثنوی نموده است . سی دی تصویری چاووش با موضوع اشعار اهل بیت از آثار ایشان است . همچنین مجموعه شعر و نثر « شیحه اسب سفید »با موضوع حضرت مهدی (عج) و مجموعه « بیچهاره شاملو » با موضوع اشعار انتقادی و طنز در نقد شعر معاصر و آثار و افکار احمد شاملو آثار در دست چاپ اوست . و سی دی تصویری شراب 8 ساله با موضوع اشعار دفاع مقدس و نوار کاست «حیدر مدد» شامل شعر و موسیقی و آواز در مدح امام علی (ع) . ایشان از سال 1376 تا کنون بیش از 15 بار در جشنواره های شعر ، به عنوان نفر برگزیده انتخاب شده اند .
از شوق دریا
وقتى عطش در کربلا غوغا بپا کرد
سقّا نگاهى شرمگین بر خیمه ها کرد
برداشت مشکى را که لبریز از وفا بود
مشکى که خود از تشنگان کربلا بود
شاهین عشق آماده پرواز مىشد
لبهاى مشک از شوق دریا باز مىشد
بر کشتگان بدر روز انتقام است
مهریه زهرا(س) به فرزندش حرام است
وقت است تا شیرین شود کام ابوالفضل
وقت است از خون پُر شود جام ابوالفضل
برخاست عزم آب در دشت بلا کرد
قلب سیاه کفر بند از بند وا کرد
عباس یعنى تشنه در دریا نشستن
عباس یعنى بغض مولا را شکستن
عباس یعنى نفس را هم بنده کردن
عباس یعنى آب را شرمنده کردن
عباس یعنى تا قیامت مَرد بودن
عباس یعنى با خدا همدرد بودن ..
به به چه نیکو آمد این اقبال عباس
آمد هزاران تیر استقبال عباس
وقتى که روى ماه از آئینه برگشت
آواى «أدرِک یا اخا» پیچید در دشت
زلف شقایق در کمند یاس افتاد
سالار دین بر پیکر عباس افتاد
وقتى که پیکان مشک را بر حلق او دوخت
حتى گلوى آب هم از تشنگى سوخت
اینک فراتى مانده لبریز از ندامت
شرمنده از عباس تا روز قیامت ...
شعر : زنده یاد محمدزمان گلدسته
با سلام و آرزوی قبولی نماز و روزه ها در یازدهمین روز ماه مبارک رمضان
امروز ، شصت و سومین سالروز تولد استاد عزیزمان حاج محمدرضا آقاسی رضوان الله تعالی علیه است . کسی که به درستی شاعر دلسوخته اهلبیت (ع) لقب گرفت و با اجراهای بی نظیرش توانست شعر را به متن جامعه و محافل مختلف بکشاند .سوم خرداد امسال نیز هفدهمین سالروز عروج باورنکردنی ایشان است .
روحشان شاد در جوار رحمت الهی
نثار روحشان صلوات
سلام
1 ـ شامگاه دیروز چهارشنبه ۴ اسفند ۱۴۰۰ ، اختتامیه شانزدهمین جشنواره شعر فجر در تالار وحدت برگزار و از تلاش های حاج علی انسانی در حوزه شعر تقدیر و نشان درجه یک هنری به او اعطا شد .
2 ـ در روز 19 بهمن 1378 با استاد عزیزم زنده یاد حاج محمدرضا آقاسی (ره) در پارچین قرار گذاشتم . بعد از اتمام مراسم عقیدتی سیاسی پارچین و سپس مسجد شهرک دوهزار واحدی ، سوار بر پیکان سفیدی بسمت ورامین حرکت کردیم . هنگام حرکت ، حاجی جان اصرار داشت عقب بنشیند تا کمی بخوابد و استراحت کند . با اصرار و تعارف بسیار من رفتند جلو . نزدیکترین راه ، جاده روستای سعیدآباد بود . همان ابتدای حرکت ، راننده یک نوار کاست گذاشت که مداح ، روضه ای از حضرت زینب ( سلام الله علیها ) می خواند . حاجی جان تا آخر روضه را گوش می کرد و اشک می ریخت . در اوج روضه دیدم شانه هایشان بشدت می لرزد . نوار که تمام شد از راننده پرسید : این مداح کی بود ؟؟ راننده گفت : مداح هیئت محله مون .
3 ـ در حال عبور از داخل روستای سعیدآباد بودیم . گفتم : حاجی ! بهترین مداح بنظر شما کیه ؟ گفت :" احمدجان! مداح باحال میخوای ؟ حاج علی انسانی . شاعر باحال میخوای ؟ حاج علی انسانی . آدم باحال میخوای ؟ حاج علی انسانی ".
در مراسم هفتم حاجی جان ، حاج علی انسانی عزیز را دیدم و این خاطره را برایشان نقل کردم .
سلامتی حاج علی آقای انسانی
و
شادی روح استاد حاج محمدرضا آقاسی
صلوات
زهرا اگر نبود ، محمّد یتیم بود
پربار نخل سبز ولایت ، عقیم بود
زهرا اگر نبود ، علی همسری نداشت
در آسمان سوخته ، بال و پری نداشت
از هر چه غیر پاکی و خوبی ، جداست او
آیینۀ تمام نمای خداست او
حاج محمّدرضا آقاسی (ره)
دوست عزیزم ، استاد سید محراب حسینی مدنی یکی از بهترین های هنر در شهر ورامین اند . اوایل دهه 70 بود که با ورود به پایگاه بسیج کمیل مسجد امیرالمومنین (ع) با چنین فرزانه ای آشنا شدم . خوشنویسی ام را مدیون اویم و خط نسخ را تحت تأثیر خط بسیار زیبای ایشان می نویسم . نکته جالب اینکه تبحر عالی ایشان در هنرهای خطاطی و نقاشی و طراحی و ... کاملا خدادادی است و در همان سنین کودکی به لطف خدا نابغه ای در این حوزه بوده اند و هستند . قدرت دست فوق العاده ای در خطاطی و نقاشی دارند .
عکس بالا ، نقاشی با مداد چهره زنده یاد حاج محمّدرضا آقاسی است که استاد سید محراب در سال 1386 بنا به درخواستم کشید و شد اولین وسیله و زینت دائم منزلم . برای این دوست و استاد فرزانه آرزوی موفقیت دارم و سروده زیرم تقدیم به اوست ، هر چند که سزاوار برتر ز این هاست :
ندیدم بهتر از خطّ تو سیّد
ندارد قدرت دست تو همتا
برای ما همیشه بوده و هست
خط زیبای تو برتر ز زیبا
فروغ جلوه های تو خدایی است
درخشانی میان انجمن ها
هنر گم بود در شهر ورامین
ز نقّاشی و خطّت شد هویدا
تو استاد الاساتیدی بلاشک
ندارم هیچ تردیدی در اینجا
خداوندا خودت محفوظ دارش
عزیز جان مان ، محراب ما را
احمد بابایی 1400/03/18
استاد سیدمحراب حسینی مدنی
در مراسم پاسداشت عروج استاد آقاسی (ره)
استاد سید محراب حسینی مدنی
در حال نوشتن بر روی پارچه ساتن
این نقاشی را نیز با ماژیک مشکی معمولی و در عرض کمتر از ده دقیقه
و بعد از پایان مراسم صفیر عرش1 در دفتر سمعی بصری دانشکده کشاورزی کشیده اند .
موضوع عاشورا بیشترین سهم را در سروده های مرحوم آقاسی (ره) دارد و همه آنها نیز بدون شک زیبا و دلنشین اند . یکی از زیباترین آنها ، شعر هفتاد و دو تن هست که در آن مرحوم آقاسی (ره) امام حسین علیه السلام را با چهار تن از پیامبران اولو العزم قیاس می کند . نگاه شاعر ،قدرت کلمات و وزن آنان را در این شعر ببینید و لذت ببرید .
هفتاد و دو ماه و ظهر عاشورا
شقّ القمر امام را دیدم
هفتاد و دو پشت آسمان خم شد
وقتی کمر امام را دیدم
هفتاد و دو ذبح و یک خلیل الله
در عزم خلیل حق ، خلل ، هرگز !
در سیر و سلوک فی سبیل الله
تعظیم به هیبت هبل ، هرگز !
در هلهله بتان هرجایی
اینگونه که دید خود شکستن را ؟
افروخت شراره ستم سوزی
آموخت ره ز خویش رستن را
بنگر حرکات نوح اعظم را
در ورطه تشنگی تلاطم کرد
هفتاد و دو کشتی نجات آورد
هفتاد و دو نوح ، وقف مردم کرد
هفتاد و دو کاروان و یک سالار
هفتاد و دو باهه روبرو دارد
گاهی ز تنور و گاه بر نیزه
با امّت خویش گفتگو دارد
آن اسوه پاکباز می گوید :
آنانکه ز راز مرگ آگاهند
در دشت جنون ز پا نمی افتند
بر مرکب خون هماره در راهند
هفتاد و دو صف ، فشرده چون پولاد
هفتاد و دو قبضه موم ، در یک مشت
هفتاد و دو سرسپرده مولا
تسلیم اشاره های یک انگشت
انگشت اشارتی که او دارد
فردا به مصاف می برد ما را
گر شیوه نو پریدن آموزیم
تا قله قاف می برد ما را
فردا که ز نیزه می دمد خورشید
فردا که خروس مرگ می خواند
از خنجر و زخم ، حجله می بندیم
ما را چو عروس مرگ می خواند
هفتاد و دو لحظه ، لحظه پرواز
هفتاد و دو کربلای پی در پی
هفتاد و دو لحظه سرافرازی
سرهای بریده ، خون چکان بر نی
محمدرضا آقاسی (ره)
شیعه و عافیت ؟ وامصیبت !
دین و اشرافیت ؟ وامصیبت !
ای شماییکه در خود خزیدید !
شیعه راستین یزیدید !
حاج محمدرضا آقاسی (ره)
صلی الله علیک یا اباعبدالله
ای تشنه شهید سربریده
دل از سر و از پسر بریده
در ظهر عطش مگر چه دیدی ؟
کز جان و جهان نظر بریدی
ای آب حیات دین احمد !
وی کشتی امّت محمّد !
تو نوح تمام ماسوایی
تاج سر عرش کبریایی
حبّ تو اقامه نماز است
ذکر تو هماره دلنواز است
محمّدرضا آقاسی (ره)
