سفرنامه 10

ادامه مسیر : به مسجد سهله که رسیدیم ، بر خلاف سال قبل همسفرانم داخل نرفتند و ادامه مسیر دادیم  . هوا خوب بود و باید از این فرصت نهایت استفاده را می کردیم . مسیر نخلستان به جهت کشاورزی و باغات اطراف آن ، خنکای بیشتری داشت و این به خوبی احساس می  شد . در همین ابتدای مسیر که از خیابان کوچک و تقریباً خاکی می گذشت و از هر دو طرف به منازل مردم محدود می شد موکب های زیادی پذیرای زائران بودند و هر خانه ای به فراخور توانش خدمتی می کرد . آب ، انواع شربت ، خرما و ساندویچ بیشترین سهم را داشتند . نکته جالب حضور فعال و پرنشاط کودکان 2 تا 15 سال عراقی در پذیرایی راهپیمایان بود . کودکان زیر 5 سال زیادی را دیدم که با عشق مشغول پذیرایی بودند و فریاد می زدند : "لبیک یا حسین" . از چندتایشان فیلم و عکس گرفتم . ساعت 11:00 شب در موکبی عراقی استراحت کوتاهی داشتیم . ساعت 02:10 بامداد رسیدیم به عمود 218 .

عمودها : فاصله حرم امیرالمومنین در نجف تا حرم سیدالشهدا در کربلا دقیقاً 80 کیلومتر است . تعداد کل عمودها از نجف تا کربلا 1452 عدد و فاصله هر عمود تقریباً 50 متر است . در واقع اولین عمود ، اواخر شهر نجف و در تقاطع خیابان دانشگاه الکفیل با جاده نجف ـ کربلا است که پس از پیمودن 8 کیلومتر به آن می رسیم . آخرین عمود نیز در ابتدای باب القبله حرم مطهر حضرت عباس علیه السلام قرار دارد . در عمود 1200 به شهر کربلا می رسیم و در عمود 1295 برای رسیدن به مرکز شهر دو مسیر پیش روی قرار می گیرد که اکثر زائران از مسیر سمت راست عبور و به خیابان عبدالزهره الکعبی می رسند . پس از پیمودن این خیابان به میدان العامل و در عمود 1407 برای اولین بار چشم ها به گنبد قمر بنی هاشم خواهد افتاد و در نهایت در عمود 1452 به حرم مطهر آن حضرت خواهیم رسید .

مشایه : "مشّایه"  در لغت به معنای مشایعت ، همراهی و پیاده روی است و در اصطلاح "مشّایه" یعنی جاده اصلی و کوتاهترین مسیر عزیمت به کربلا از نجف که 80 کیلومتر است . امسال به دلیل رعایت ایمنی ، تمامی زائرین موظف بودند فقط از مسیر بین موکب ها عبور کنند و اجازه گذر از کنار جاده سواره رو را نداشتند . این امر موجب شلوغی بیشتر مسیر پیاده روی و کندی حرکت می شد . چند باری هم که به سمت جاده سواره رو رفتیم با جدیت سربازان و مأموران عراقی به مسیر موکب ها هدایت شدیم .

طریق العلما : طریق العلما همان جاده قدیمی مسیر نجف به کربلا است که به طریق الفرات نیز معروف است . این مسیر از نظر آب و هوایی وضعیت بهتری از مسیر مشایه دارد ، چرا که از کنار نخلستان ها و رود فرات می گذرد . این مسیر  از کوفه آغاز می شود و تعداد موکب های کمتری دارد و فاصله آن از مسجد کوفه تا حرم حضرت عباس 90 کیلومتر است یعنی 10 کیلومتر بیشتر از مسیر مشایه .

روز پنجم ـ  دوشنبه 29 مرداد ـ  روز اول پیاده روی

کانکس اختصاصی : با رسیدن به عمود 270 تصمیم به استراحت گرفتیم . موکب عراقی جا نداشت و پر از زائرانی بود که خوابیده بودند . یکی از چند جوان عراقی که مقابل همان موکب مشغول پذیرایی بود ما را به سمت کانکس کوچکی برد . کانکس متعلق به خادمین موکب و 12 متر مربع بود و با یک کولر آبی بخوبی خنک می شد . آنان در نهایت سخاوت آنرا برای استراحت در اختیار ما سه نفر گذاشتند . از فرط خستگی خواب شیرینی کردیم تا اذان صبح . نماز را فرادی بیرون از کانکس خواندم و مجدد خوابیدیم تا 9 صبح . از گرمای فضای داخل کانکس بیدار شدیم . کولر دیگرآب نداشت و باد گرمش اذیت مان می کرد . بلند که شدیم یکی از خدام موکب گفت : خادمین می خواهند استراحت کنند و این یعنی تا زمانیکه خواب بودیم حاضر نشده بودند بیدارمان کنند و این از زیبایی های منحصربفرد سفر اربعین است . خیلی زود با تشکر از آنان و صرف چای عراقی راه کربلا را در پیش گرفتیم .

صبحانه و حمام :  دوشنبه 29 مرداد بود و روز اول پیاده روی . چون زیاد خوابیده بودیم از صبحانه دلخواه مان خبری نبود و به جای آن برنج و بادمجان خوشمزه عراقی گرفتیم . بادمجان ها را خوب و خوشمزه درست می کنند و یاد ندارم در طول این سالها بادمجان بی مزه ای خورده باشم . ساعت 10 در یک موکب توقف کوتاهی داشتیم . تعداد زیاد سرویس های بهداشتی و گرمای هوا موجب شد من و محمدآقا دوش بگیریم . شیر حمام من خراب بود و آبی نمی آورد . به ناچار از شلنگ سرویس فرنگی داخل حمام استفاده کردم و بعد شستشویی کامل بیرون آمدم . با همان لباس های خیس به راه افتادم و در آن گرمای عراق می چسبید و خنکم می کرد . خیلی راضی بودم از این استحمام و خدا را شکر می کردم . ساعت 11:40 رسیدیم به عمود 291 .